Expertinterview: Plastisch chirurg Luk Vanrenterghem

‘Botox om spastische kinderen te helpen’

Dr. Luc Vanrenterghem (57) is plastisch chirurg sinds 1985 en studeerde in onder andere Leuven, Sallsbury en Parijs. Door de jaren heen merkt hij een duidelijke invloed van de media op zijn patiënten en hun vragen.

Hoe komt het dat er vaker voor plastische chirurgie gekozen wordt? Zijn we niet meer gelukkig met wie we in de spiegel zien?

‘Het doel van een plastisch chirurg is hoofdzakelijk de levenskwaliteit van zijn patiënten te verbeteren. Dat mensen niet blij zijn met hun uiterlijk is niets nieuws, onzekerheid heeft en zal altijd bestaan. Dankzij plastische chirurgie krijgen ze de energie om terug open te bloeien. Vroeger hadden die mensen zich een leven lang zo onzichtbaar mogelijk gemaakt, nu kunnen ze met een kleine ingreep hun hele leven veranderen. Soms is het moeilijk te begrijpen voor mensen uit de omgeving van de persoon, maar levenskwaliteit is iets persoonlijks. Als een verandering aan je uiterlijk, je innerlijk sterker kan maken, zou niets je moeten kunnen tegenhouden.’

Merkt u verandering in de patiënten zelf?

‘Dit is een tak van de geneeskunde die constant in evolutie is. Naarmate ons ideaalbeeld evolueert, moet de plastische chirurgie mee. Zo zie je meer mannen over de vloer komen, niet enkel voor neus- en ooglidcorrecties, maar zelfs borstreconstructies en liposucties. Vroeger was dit vak in het algemeen een vrouwenmaterie, maar nu mannen ook met hun uiterlijk begaan zijn, zijn er sommigen die ook de stap naar plastische chirurgie durven zetten.

De evolutie is niet enkel persoonsgebonden, maar ook op wetenschappelijk vlak. De technieken evolueren en worden beter, waardoor je ook weer andere mensen aantrekt, die nu wel overtuigd worden. Zo werd een borstvergroting vroeger gedaan via een incisie onder de borst, wat een litteken achterliet, terwijl dat nu via de tepel gebeurt, met een klein verticale incisie.’

Maar je blijft wel zien en voelen dat ze vals zijn…

‘Het is ons doel een zo juist mogelijke nabootsing te maken, wat ons aardig lukt. Toch is het, voorlopig, niet mogelijk om met prothesemateriaal een identieke kopie te maken van het menselijk weefsel. Mensen moeten dit ook beseffen, want het perfecte beeld dat ze soms hebben, komt niet altijd overeen met de realiteit.

Zo heb je bijvoorbeeld Botox, dat door sommigen wordt gezien als een wondermiddel. Oorspronkelijk werd Botox gebruikt om spastische kinderen te helpen. De spieren werden door inspuiting verlamd. Net als eender welk ander medicijn heeft ook Botox nadelen en hoewel het een uitstekend middel is om rimpels onzichtbaar te maken, moet je niet overdrijven.’

Is de media niet mee verantwoordelijk voor de grote interesse in plastische chirurgie?

‘Natuurlijk! Mensen willen zich altijd identificeren met hun voorbeelden. Het gebeurt zelfs dat een persoon hier binnenkomt met foto’s van filmsterren of zangeressen en zeggen dat hij of zij zo een neus of zo een borsten wilt. Weet wel dat we veel kunnen doen, maar geen kopieën maken van andere mensen. Dat zouden we ook niet willen, want de verscheidenheid is prachtig, maar maakt sommigen wel ongelukkig. Daar kan een plastisch chirurg dan iets aan doen.

Een andere invloed van de media is de mogelijkheid tot research. Via het internet vind je zoveel informatie, dat de patiënt al wel wat weet voor hij of zij hier binnenstapt. Indien je nog geen interesse had, zijn er voldoende tv-programma’s die dat wel zullen doen. Plastische chirurgie zit ongelooflijk in de lift.’

U zei dat uw vak altijd in evolutie is, zijn er in de nabije toekomst ontwikkelingen die ons met verstomming gaan slaan?

‘Het is natuurlijk nog maar in een experimentele fase, maar er zijn ontwikkelingen waarmee we uit lichaamseigen vetcellen, nieuwe borsten zouden kunnen maken. Dat is niet enkel een stap vooruit voor plastische chirurgie, maar voor geneeskunde in het algemeen. Binnenkort zal een borstreconstructie niet meer te onderscheiden zijn van echte borsten!’